Contextuele therapie geeft hulp bij individuele problemen en moeilijkheden binnen relaties, families en werksituaties.
Het uitgangspunt van contextuele therapie is de verbondenheid van de mens met zijn familierelaties. De manier waarop met situaties of gebeurtenissen wordt omgegaan, is voor een belangrijk deel gevormd door het gezin waarin iemand is opgegroeid. Dit kan zowel constructieve als destructieve gevolgen hebben. In de therapie wordt geleerd om geen slachtoffer te zijn van het verleden, maar zelf verantwoordelijkheid te nemen.
In contextuele therapie gaat het om het bewust worden van wat is mee gekregen uit generaties en het effect daarvan op ons dagelijks leven. "Geven en ontvangen" zijn daarbij belangrijke thema's. Als er geen balans is tussen wat gegeven en ontvangen wordt, kan zich dit uiten in klachten als oververmoeidheid, schuldgevoelens en onzekerheid.
Door onder meer zicht te krijgen op belemmeringen vanuit de context (familieverbanden) kan een verstoorde balans tussen geven en ontvangen worden hersteld.